Nieuws en agenda

Danseres bedankt behandelaars met ontroerend optreden - “Dit voelt als een nieuw begin”

Ze danste op de mooiste podia in binnen- en buitenland, maar nog nooit vond ze een dansvoorstelling zó bijzonder als het optreden dat ze in het HagaZiekenhuis gaf. Een dag nadien is Barbara D'Agostino er nog helemaal vol van. "Na afloop was iedereen muisstil en waren de artsen in tranen. Dat vond ik zó mooi."

Met haar aangrijpende performance van 'The cold song' van Henry Purcell en 'Quand c'est?' van Stromae bedankte de danseres op indrukwekkende wijze het behandelteam van de afdeling Hematologie, dat haar terzijde stond toen zij aan acute leukemie leed. "Het was fantastisch om iets terug te kunnen geven aan de afdeling. En dat ik een boodschap aan patiënten kon aanreiken: blijf dansen in je hoofd. Identificeer je niet met de ziekte; blijf jezelf. Dat kan je helpen om erdoorheen te komen. Het heeft míj geholpen", zegt Barbara bevlogen.

Strijd tegen leukemie

Barbara danste het verhaal van haar strijd tegen de leukemie. Een strijd die in september 2013 begint als ze een rib breekt na een relatief zachte val. Met die gebroken rib danst de veelbelovende danseres - zoals dat vaak gaat in de danswereld - nog maanden door. "In het ziekenhuis konden ze niks geks vinden. Maar ik ging me langzamerhand steeds moeier en zieker voelen. Achteraf gezien waren mijn lever en milt al helemaal aangetast door de leukemie. Op een dag ergens eind mei 2014 wilde ik gaan douchen en toen merkte ik dat ik niet meer op mijn benen kon staan. Ik kreeg rode vlekjes en werd zelfs groen omdat mijn lever niet meer werkte. Toen ben ik direct opgenomen en werd de leukemie ontdekt."

In de zes maanden daarna krijgt Barbara de zwaarst mogelijke chemokuren. Die slaan in eerste instantie ontzettend goed aan. De leukemie is al snel niet meer te traceren. Maar in september gaat het opeens helemaal mis. "De chemo kwam zo hard aan dat ik stopte met ademen. Ik had zó veel pijn, mijn slokdarm en darmen waren vanbinnen helemaal verbrand. Ik kwam op de IC terecht en het was kantje boord. Toen ik uiteindelijk van de IC af mocht, was ik zo verzwakt dat ik niet meer kon lopen."

Nieuw zelf

Na de chemotherapie ondergaat ze nog bestralingen om haar eigen, zieke beenmerg kapot te maken. Dat is nodig om de stamceltransplantatie die haar te wachten staat, een zo groot mogelijke slagingskans te geven. In Leiden krijgt ze die transplantatie in november 2014. Die leidt haar volledige genezing in. Barbara: "Je wordt een nieuw zelf. De kanker heeft iets van me afgenomen, maar heeft me ook iets gegeven. Ik heb een andere blik op de wereld gekregen. Ik heb mijzelf en de mensen om me heen beter leren kennen dan ooit. Dat is waardevol."

Na de loodzware tijd van ruim een jaar gaat Barbara weer trainen om haar danscarrière op te pakken. "Maar toen kreeg ik osteonecrose (afstervend botweefsel) in mijn knieën. Een bijwerking van de chemotherapie. Ik heb vier maanden op krukken moeten lopen. Dat was natuurlijk weer een onwijze klap. Gelukkig waren we er op tijd bij; mijn knieën zijn niet vervormd geraakt. Maar sindsdien voel ik wel dat ik niet meer fulltime professioneel wil dansen. Ik wil naar mijn lichaam luisteren. Pilates en het repetitorschap - het instuderen van choreografieën met andere dansers - zijn mijn nieuwe passies geworden."

Cirkel is rond

Met haar optreden in het HagaZiekenhuis heeft ze het gevoel dat de cirkel rond is. "Het voelt als een nieuw begin."
Hematoloog Sabina Kersten reageerde aangedaan op Barbara's optreden: "Ik vond het hartverscheurend om te zien hoe ze de pijn van het verlies van haar dromen door de ziekte verbeeldde. Maar ook fantastisch hoe ze toch een manier gevonden heeft om door te gaan en de kracht heeft om te dansen en anderen te inspireren. Hartverwarmend hoe ze met deze voorstelling de medewerkers op de afdeling wilde bedanken en de huidige patiënten wilde steunen. Ik was heel erg onder de indruk."