Nieuws en agenda

“Ik heb het maar over me heen laten komen”

Het is oktober 2018, vlak voor haar verjaardag. Annie Voois (78) voelt een plekje aan de onderkant van haar linkerborst. De huisarts denkt dat ze zich geen zorgen hoeft te maken, want het plekje voelt glad aan. Maar voor de zekerheid stuurt hij mevrouw Voois toch door naar de Mammapoli.

Mevrouw Voois vindt het fijn dat ze daar direct terechtkan. Er wordt een mammogram (borstfoto) gemaakt, met direct daarna een echo. Aansluitend wordt een biopt (stukje weefsel) afgenomen. Na korte tijd wachten krijgt ze de uitslag te horen: er is helaas sprake van borstkanker. "En dan kom je in de molen", zegt ze nuchter. "Ik werd direct in november al geopereerd. Ze hebben mijn hele linkerborst erafgehaald. Dat moest. Ik heb het maar over me heen laten komen."

Annies dochter Marja verduidelijkt: "Normaal gesproken krijgt een borstkankerpatiënt eerst chemotherapie om de tumor kleiner te maken. Maar mijn moeder kon de chemotherapie nog niet aan. Daarom hebben ze haar eerst geopereerd, vervolgens bestraald en nu krijgt ze de chemotherapie."

Ook dochter Deciré steunt haar moeder waar ze kan. "Ze hebben de tumor er in zijn geheel uit kunnen halen", vertelt ze. "Ook hebben ze vijftien lymfeklieren verwijderd. Daarvan waren er zeven aangetast door de tumor. Gelukkig waren er geen uitzaaiingen. De chemo die moeder nu krijgt, is dan ook preventief, omdat toch best veel lymfleklieren aangedaan waren."

Eerste keer douchen

De operatie valt mevrouw Voois mee. "Ik heb nauwelijks pijn gehad. Alleen moest ik langer in het ziekenhuis blijven omdat ik te veel wondvocht had. Pas toen ze de drain eruithaalden, ging het beter. Maar ik ben goed verzorgd, hoor. Iedereen was behulpzaam, alles kan hier."
De eerste keer douchen was erg confronterend. Annie: "Ik wilde de operatiewond niet zien. Maar toen ik de andere dag zelf mocht douchen, keek ik telkens een stukje verder. Iedere keer durfde ik er meer van te zien."

Annie, Marja en Deciré zijn alle drie tevreden over de behandeling. Marja: "Onlangs had moeder last van een dikke hand. De mammacareverpleegkundigen proberen dan meteen tijd voor haar vrij te maken. Ze geven je ook het gevoel dat je alles mag vragen, niks is gek." Annie vult aan: "Je krijgt ze ook altijd aan de lijn. Of ze bellen direct terug." De opgezette hand komt door een teveel aan vocht. Oorzaak: de verwijderde lymfeklieren. Mevrouw Voois krijgt er oedeemmassage voor. "Dat is prettig hoor."

Dat kale hoofd

Inmiddels heeft ze ook de eerste chemotherapiebehandeling achter de rug. "Daar ben ik goed doorheen gerold. Ik word er wel een beetje moe van, maar dan ga ik gewoon een uur liggen. Ik heb er wel griep bij gekregen, dat wel." Volgende week krijgt ze de tweede chemo. "Gelukkig ben ik nog niet misselijk geweest, want daar zie ik wel tegenop."

Marja en Deciré ondersteunen hun moeder zo veel mogelijk, net als hun andere broer en zus en de kleinkinderen. "Je probeert er voor haar te zijn", zegt Marja eenvoudig. "Als ze zelf positief is, zijn wij dat ook," vult Deciré aan. Wat vinden ze het moeilijkst? Marja kijkt haar moeder liefdevol aan: "Dat je kaal wordt."
"Daar hebben we het nog niet eens over gehad", zegt Annie verbaasd. "Toen ik hoorde dat dat zou gaan gebeuren, dacht ik: ook dát nog. Na de eerste chemo was het al zover. Van de week hebben we al het overgebleven haar weggehaald en gewoon naar dat kale hoofd gekeken. Dát vond ik het lastigste."
"Je mag ook je verdriet erom hebben", troost Marja.
"Maar voor de rest gaat ze het gewoon redden", aldus Deciré.