Nieuws en agenda

Henk en Anneke: een overwinning met een rouwrand

Henk en Anneke Jautze (75 en 73 jaar) zijn 52 jaar getrouwd en hebben twee dochters. Ook zijn ze opa en oma van twee kleindochters, op wie ze stapelgek zijn. In maart raken Henk en Anneke beiden geïnfecteerd met het coronavirus. Met Henk gaat het zo slecht, dat hij al snel op de Intensive Care terechtkomt. Anneke, zelf opgenomen op de minder zware COVID-afdeling van het ziekenhuis, maakt zich ernstige zorgen over haar man.

Benauwd en vermoeid vertelt ze met tranen in haar ogen hoe bang ze is dat haar man het niet gaat redden. Aan Jan Kaffa, de consulent Ouderengeneeskunde die in deze zware tijd coronapatiënten sociaal-emotioneel ondersteunt, uit ze haar zorgen met horten en stoten. Nu zowel haar man als zijzelf in het ziekenhuis zijn opgenomen, vreest ze dat haar dochters en kleindochters ook geïnfecteerd zijn geraakt met COVID-19. Het lucht haar op om erover te kunnen praten.

Ook oudste dochter Angelique vindt het fijn dat er iemand is met wie ze haar zorgen kan bespreken. Ze vertelt geëmotioneerd over de angst om zowel haar vader als haar moeder te verliezen. Die angst lijkt werkelijkheid te gaan worden als haar moeder kort daarop plotseling niet meer aanspreekbaar is. Anneke blijkt stervende. Als enige van de familie mag Angelique bij haar zijn. Geëmotioneerd neemt ze afscheid van haar moeder. Op 28 maart 2020 overlijdt Anneke Jautze, één dag voor de verjaardag van haar moeder, aan de gevolgen van het coronavirus. Ze is dan 73 jaar oud.

Richten op lichtpunten

Na twee weken vechten op de Intensive Care gaat het beter met Henk Jautze. Hij wordt overgeplaatst naar de COVID-afdeling. Hier moet dochter Angelique haar vader gaan vertellen dat haar moeder is overleden. En niet alleen dat: Anneke is inmiddels ook al gecremeerd. Ze vraagt of Jan haar hierbij kan ondersteunen.
In eerste instantie is Henk te zwak om zich te kunnen uiten. Maar dat het nieuws hard aankomt, is duidelijk zichtbaar. Geëmotioneerd vraagt Angelique haar vader om te blijven vechten. 

In de dagen die volgen, komen de emoties aan de oppervlakte. Henk is peilloos verdrietig. Maar ook voelt hij woede, omdat hij geen afscheid heeft kunnen nemen van zijn vrouw. Hij geeft aan dat hij het niet meer ziet zitten; het is allemaal te veel om te bevatten. Op verzoek van Jan neemt Angelique foto’s mee van alle dierbaren, zodat haar vader zich kan richten op de lichtpunten in zijn leven. Gezien de uitzonderlijke omstandigheden mag Angelique met beschermende kleding op bezoek komen. Ondertussen spreekt Jan Kaffa Henk meerdere keren per dag om hem te ondersteunen. Het helpt allemaal.

Warm weerzien

Het ophalen van liefdevolle herinneringen aan zijn gezin zorgt voor wat rust. Met een lach en een traan vertelt Henk over de eerste ontmoeting met zijn echtgenote, zo’n 54 jaar geleden. Hij was toen nog een stoere jongen op een Puch. Hij leerde Anneke kennen in een dancing en al na twee jaar stapten ze in het huwelijksbootje. Allerlei mooie anekdotes volgen. Henk kijkt tevreden terug op een goed huwelijk. Het is onwerkelijk dat hij Anneke niet meer zal zien.
Met de foto’s in de hand dwingt hij zichzelf te kijken naar wat hij nog wél heeft. Hij vertelt dat hij enorm trots is op zijn dochters en kleindochters. Hij is stapelgek op ze. Voor hen wil hij vechten.

Geholpen door de goede zorgen van de verpleegkundigen knapt Henk stapje voor stapje op. Op Goede Vrijdag komt het verlossende antwoord: hij mag na het paasweekend met ontslag naar revalidatiecentrum Basalt. De blijdschap is groot: Henk heeft corona verslagen. Emotioneel vertelt hij dat de gesprekken hem door de opname heen hebben gedragen. Jan is ontroerd, maar benadrukt dat hij het niet alleen heeft gedaan. Een heel team van artsen, verpleegkundigen, zorgondersteuners en andere disciplines heeft aan Henks herstel bijgedragen.

Als Henk uit het ziekenhuis ontslagen wordt, staat heel zijn familie hem buiten op te wachten. Een warmer weerzien is niet in te denken.

Inmiddels is Henk Jautze weer thuis. Het gaat naar omstandigheden redelijk met hem. Hij heeft ernaar uitgekeken om weer met de kat in de zon te kunnen zitten. Maar het is ook heel alleen en stil, zo zonder Anneke. Jan Kaffa ondersteunt hem zo lang het nodig is.